Co powinno znaleźć się na opakowaniu produktu spożywczego?
Według Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 1169/2011 z dnia 25 października 2011 roku na opakowaniu produktu spożywczego powinny się znaleźć następujące informacje:
1. Nazwa produktu
2. Wykaz składników występującym w środku spożywczym (od największej ilości do najmniejszej, musi występować wyraz „składniki”) oraz zaznaczone składniki alergizujące (np. pogrubioną czcionką)
Wykaz składników nie obejmuje: świeżych warzyw i owoców, wody gazowanej, octu, sera, masła, fermentowanego mleka i śmietany/śmietanki, do którego nie dodane są żadne inne składniki oraz środków spożywczych zawierających jeden składnik.
3. Datę minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia
4. Sposób przygotowania lub użytkowania, stosowania (niepodanie tej informacji mogłoby skutkować nieprawidłowym przygotowaniem, a to narażeniem na zdrowie konsumenta)
5. Dane identyfikujące producenta (adres)
6. Kraj lub miejsce pochodzenia
7. Zawartość netto lub liczbę sztuk, ilość netto danego środka spożywczego jest wyrażana w litrach, centylitrach, mililitrach, kilogramach lub gramach
8. Warunki przechowywania
9. Oznaczenie partii produkcyjnej
10. Wartość odżywcza (wartość energetyczna, ilość tłuszczu, kwasów tłuszczowych nasyconych, węglowodanów, cukrów, białka oraz soli)
Wartość energetyczna i ilość składników odżywczych jest wyrażana w przeliczeniu na 100 g lub na 100 ml.
11. W przypadku alkoholu powinna być podana procentowa zawartość alkoholu (przy zawartości powyżej 1,2% objętościowo)
Takie informacje muszą być w miejscu łatwo dostępnym, widocznym – bezpośrednio na opakowaniu lub na załączonej etykiecie. Powinny być czytelne i nieusuwalne.
Nie mogą być w żaden sposób ukryte, zasłonięte, pomniejszone ani przerwane jakimikolwiek innymi nadrukami, ilustracjami czy innym materiałem.
Informacje powinny mieć odpowiedni rodzaj czcionki.
Czym różni się pojęcie „data minimalnej trwałości” a „termin przydatności do spożycia”?
Data minimalnej trwałości
Na opakowaniach wg prawa każdy produkt powinien zawierać jedno z tych dwóch pojęć.
Ma to na celu zminimalizować skutki spożycia zepsutego produktu spożywczego.
Datę minimalnej trwałości podaje się określając dzień, miesiąc, rok.
Przy produkcie spożywczym o trwałości nieprzekraczającej 3 miesięcy należy podać jedynie dzień i miesiąc.
Przy produkcie spożywczym o trwałości od 3-18 miesięcy można podać miesiąc i rok.
Przy produkcie spożywczym o trwałości powyżej 18 miesięcy można podać jedynie rok.
Datę minimalnej trwałości poprzedza się następującym wyrażeniem: „najlepiej spożyć przed…” lub „najlepiej spożyć przed końcem…”.
Termin przydatności do spożycia
Termin przydatności do spożycia to termin, po upływie którego środek spożywczy traci przydatność do spożycia. To określenie używane do produktów spożywczych, które są nietrwałe mikrobiologicznie (łatwo ulegają zepsuciu).
W takim przypadku podana data powinna być poprzedzona następującym wyrażeniem :„należy spożyć do…”.
Datę podaje się w kolejności: dzień, miesiąc, ewentualnie rok.
Dlaczego jest ważne czytanie etykiet?
Każdy konsument powinien wyrobić w sobie nawyk czytania etykiet.
Nadmierne spożycie niektórych składników wynika z nieświadomości np.: ile cukru zawiera dana żywność np.: sok jabłkowy i cola maja podobną ilość cukru około 5-6 łyżeczek w 250 ml.
Pod wpływem tych informacji konsument może zdecydować czy zakupi dany produkt czy nie.
Świadomy wybór przybliży nas do zdrowszego funkcjonowania na co dzień.
